De Fischer

Es Wasser rauschd, es Wasser schwabbeld,
devor do hoggd en Fischer.
Ob an de Angel schunn was zabbeld?
Er is sisch do ned sischer.
Un wie er hoggd, un wie er schbidzd
gehd's Wasser ausenanner
un aus de wilde Flud dann schbridzd
e Meerjungfraa no vorne.

Die singd em was un hod dann gsaad:
"Was loggschd du dann moi Brud
ins Druggne nuff, des is doch schad
un fer die aa ned gud?
De Fischjer gehd's ganz prima do,
glaab mer's, do uff em Grund.
Kumm runner, des is werklisch so,
do werschde rischdisch gsund!

Labd sisch ned die lieb Sunn doch als
un aa de Mond im Meer?
Kummd dorsch die Welle ned ihr Gsischd
noch viel, viel schänner her?
De diefe Himmel, 's is doch was?
Des wunderbare Blaue!
Un aa doi Gsischd do in dem Nass!
Kumm her, du' disch doch traue!"

Es Wasser rauschd, es Wasser schwabbeld
un machd em nass de Fuß.
Er innerlisch schunn rischdisch waggeld
un mãhnd, dass er mid muss.
Sie singd em was un seschd dann noch
des ãã un anner Word,
dann ziehd s'en bei, er gibd aa noh
un war fer immer ford.
 

* * *

 

E bissje Gehde

 

Inhaltsverzeichnis "Mann + Frau = Liebe?"

 

* * *